Dyspepsja czynnościowa – najczęstsze problemy w diagnostyce i leczeniu

Zgodnie z IV Kryteriami Rzymskimi dyspepsja czynnościowa charakteryzuje się występowaniem przewlekłych i/lub nawracających dolegliwości w postaci uciążliwego uczucia pełności poposiłkowej, wczesnej sytości, bólu i pieczenia w nadbrzuszu bez uchwytnej przyczyny na podstawie rutynowej oceny klinicznej. Ze względu na wysoką częstość występowania dyspepsji czynnościowej, chroniczny i uporczywy charakter jej objawów, brak uchwytnych markerów diagnostycznych oraz ograniczoną skuteczność dostępnych metod leczenia zaburzenie to może sprawiać trudności w praktyce klinicznej. Podstawą właściwego ukierunkowania postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w dyspepsji czynnościowej jest kompleksowa i indywidualna ocena stanu pacjenta oparta na szczegółowym badaniu podmiotowym z uwzględnieniem aspektów dietetycznych i psychologicznych oraz badaniu fizykalnym. Problemy diagnostyczne mogą wiązać się z niewłaściwym różnicowaniem objawów oraz z nieodpowiednią kwalifikacją chorych do badań diagnostycznych lub nietrafną interpretacją ich wyników.