Rola i miejsce ozanimodu we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego

Leki małocząsteczkowe, m.in. modulatory dla sfingozyno-1-fosforanu (S1P), stanowią jedną z najnowszych opcji terapeutycznych we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego (WZJG). Agonistyczne działanie modulatorów S1P powoduje zahamowanie migracji komórek układu immunologicznego z węzłów chłonnych oraz ze śledziony do układu krążenia, a co za tym idzie – do pozostałych tkanek, w tym zmienionej zapalnie błony śluzowej jelita, powodując zmniejszenie stanu zapalnego w jej obrębie. Jednym z przedstawicieli tej grupy leków jest ozanimod – modulator receptorów S1PR1 i S1PR5 – wykorzystywany również do leczenia postaci rzutowo-remisyjnej stwardnienia rozsianego. Ozanimod jest pierwszym zarejestrowanym modulatorem S1P do stosowania w umiarkowanej i ciężkiej postaci WZJG u chorych dorosłych, którego skuteczność w tym wskazaniu została potwierdzona w dwóch randomizowanych, podwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo, wieloośrodkowych badaniach klinicznych: 32-tygodniowym badaniu fazy 2 (TOUCHSTONE) oraz 52-tygodniowym badaniu fazy 3 (True North). W niniejszym opracowaniu omówiony został mechanizm działania ozanimodu oraz jego obecne miejsce w praktyce klinicznej u pacjentów z WZJG, ze szczególnym naciskiem na skuteczność i bezpieczeństwo stosowania.