Dział: Otwarty dostęp

Wpływ antybiotykoterapii na mikrobiotę jelitową jest złożony – od zmniejszenia jej różnorodności, przez zmiany aktywności metabolicznej, aż po rozwój oporności na stosowane antybiotyki. W wyniku dysbiozy jelitowej może dojść do wystąpienia biegunki związanej z antybiotykoterapią, w tym nawracających zakażeń Clostridioides difficile. Biegunka związana z antybiotykoterapią, w szczególności cięższe postacie zakażenia Clostridioides difficile, przyczynia się do wydłużenia czasu hospitalizacji, konieczności wdrożenia dodatkowych procedur diagnostycznych i tym samym zwiększenia kosztów opieki medycznej. Warto zaznaczyć, że nie tylko biegunka jest konsekwencją stosowania antybiotykoterapii. Ekspozycja na antybiotyki we wczesnym dzieciństwie jest związana z rozwojem zaburzeń immunologicznych oraz metabolicznych w późniejszym życiu chorego. Bakterie probiotyczne oraz prebiotyki mogą potencjalnie zapobiegać dysbiozie mikrobioty jelitowej związanej z antybiotykami lub ją odwracać.

Zgodnie z IV Kryteriami Rzymskimi dyspepsja czynnościowa charakteryzuje się występowaniem przewlekłych i/lub nawracających dolegliwości w postaci uciążliwego uczucia pełności poposiłkowej, wczesnej sytości, bólu i pieczenia w nadbrzuszu bez uchwytnej przyczyny na podstawie rutynowej oceny klinicznej. Ze względu na wysoką częstość występowania dyspepsji czynnościowej, chroniczny i uporczywy charakter jej objawów, brak uchwytnych markerów diagnostycznych oraz ograniczoną skuteczność dostępnych metod leczenia zaburzenie to może sprawiać trudności w praktyce klinicznej. Podstawą właściwego ukierunkowania postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w dyspepsji czynnościowej jest kompleksowa i indywidualna ocena stanu pacjenta oparta na szczegółowym badaniu podmiotowym z uwzględnieniem aspektów dietetycznych i psychologicznych oraz badaniu fizykalnym. Problemy diagnostyczne mogą wiązać się z niewłaściwym różnicowaniem objawów oraz z nieodpowiednią kwalifikacją chorych do badań diagnostycznych lub nietrafną interpretacją ich wyników.

„Trzeba szukać rozwiązań dostępnych, prostych, takich, w których można a nawet trzeba wykorzystać zaangażowanie pacjenta. Nakłonić go, częściej po prostu uświadomić, jak bardzo może wpłynąć na wyniki swego leczenia przez odpowiednie przygotowanie” – takimi między innymi słowami na konferencję „Prehabilitacja 2022 – to działa” zaprasza prof. dr hab. Tomasz Banasiewicz – kierownik Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej, Endokrynologicznej i Onkologii Gastroenterologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Wydarzenie odbędzie się 27-28 maja 2022 r. w trybie stacjonarnym oraz online.

Zespół jelita nadwrażliwego (irritable bowel syndrome, IBS) jest powszechną i nawracającą chorobą. Pomimo iż istotnie nie zwiększa prawdopodobieństwa zachorowania na chorobę organiczną przewodu pokarmowego i nie wywołuje groźnych powikłań, znacząco pogarsza jakość życia pacjentów. Przyczyna choroby jest wieloczynnikowa i nie do końca poznana. IBS przebiega z nawracającym bólem brzucha, związanym z wypróżnieniem, zmianą jego częstotliwości czy konsystencji stolca. Obecnie rozpoznanie powinno być stawiane w oparciu o Kryteria Rzymskie IV, na podstawie rzetelnie zebranego wywiadu i badania fizykalnego, dążąc do ograniczenia wykonywania badań pomocniczych. Niniejsze opracowanie jest zbiorem aktualnych rekomendacji i doniesień dotyczących postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w IBS.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) stanowią skuteczną możliwość terapii przeciwzapalnej i przeciwbólowej. Ich działanie polega na blokowaniu aktywności enzymów zwanych cyklooksygenazami, COX-1 (konstytucyjnej, zwanej ochronną) i COX-2 (indukowanej przez czynniki prozapalne, zwanej destrukcyjną). Mechanizm ten odpowiada za większość licznych działań niepożądanych tej grupy leków (objawy dyspeptyczno-bólowe, owrzodzenia, krwawienia, perforacja, enteropatia, anemia z niedoboru żelaza). Skutki uboczne tej terapii dotyczą zarówno górnego, jak i dolnego odcinka przewodu pokarmowego. Korzystna modyfikacja mikrobioty jelitowej (probiotyki, eubiotyki) oraz stosowanie selektywnych inhibitorów COX-2 mogą stanowić pożądaną strategię postępowania w grupie zwiększonego ryzyka powikłań ze strony dolnego odcinka przewodu pokarmowego.

Szanowni Państwo!

Drogie Koleżanki i Drodzy Koledzy!

Serdecznie zapraszamy do udziału w Warszawskich Spotkaniach Gastroenterologicznych, które odbędą się  w dniach 11-12 czerwca 2022 roku. Tegoroczna konferencja będzie jubileuszową 25-tą edycją. Jesteśmy przekonani, że epidemia nie pokrzyżuje nam planów i będziemy mogli spotkać się z Państwem w tradycyjnej stacjonarnej formie z wykładami i dyskusjami na sali wykładowej, z wymianą wrażeń w kuluarach.