Zakażenie Helicobacter pylori – pułapki diagnostyczne i terapeutyczne

Pomimo zmniejszającej się częstości zakażenia H. pylori w ostatnim okresie, infekcja tą bakterią nadal dotyczy ok. 44% ludzi na świecie i 66% osób w Polsce. Ponieważ stwierdzenie infekcji H. pylori u osoby dorosłej jest wskazaniem do leczenia, kluczowe znaczenie ma ustalenie prawidłowych wskazań do testowania w kierunku zakażenia. W artykule przedstawiono najnowsze zalecenia Grupy Roboczej Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii dotyczące standardów diagnostyki i terapii H. pylori. Zalecanym testem w diagnostyce nieinwazyjnej jest oznaczenie antygenu H. pylori w kale lub mocznikowy test oddechowy, a w diagnostyce inwazyjnej szybki test ureazowy. Ze względu na wysoki współczynnik oporności na klarytromycynę (>15%) zalecanym schematem terapii pierwszego wyboru w Polsce jest 14-dniowa terapia poczwórna z bizmutem lub bez bizmutu (przy terapii z bizmutem dozwolona jest terapia 10-dniowa). W leczeniu drugiego wyboru należy zastosować terapię potrójną z lewofloksacyną, terapię poczwórną z bizmutem lub terapię podwójną z wysokimi dawkami amoksycyliny i PPI, a w leczeniu ratunkowym zaleca się terapię podwójną z wysokimi dawkami amoksycyliny i PPI, terapię z ryfabutyną lub terapię poczwórną z bizmutem z zastosowaniem innych antybiotyków. Po minimum czterech tygodniach od zakończenia leczenia eradykacyjnego zaleca się ocenę jego skuteczności (antygen w kale lub test oddechowy).