Zaburzenia czynnościowe górnego odcinka przewodu pokarmowego – czy możemy je skutecznie leczyć farmakologicznie?

Duży odsetek populacji uskarża się na zaburzenia trawienia, które mogą powodować szeroki wachlarz dolegliwości uciążliwych dla pacjenta. Zazwyczaj są one związane z zaburzeniami czynności dróg żółciowych, w tym zwieracza Oddiego (typu żółciowego lub trzustkowego) oraz pęcherzyka żółciowego. Rozpoznanie – zgodnie z Kryteriami Rzymskimi IV – jest wynikiem diagnostyki czynnej, potwierdzającej zmiany motoryczne, a niepolegającej jedynie na wykluczeniu zmian organicznych. Znaczącą rolę w utrzymaniu i regulacji wielu przemian metabolicznych w organizmie przypisujemy kwasom żółciowym podlegającym stałemu krążeniu wątrobowo-jelitowemu. W procesie tym kwasy żółciowe utrzymują odpowiedni stan mikrobioty jelitowej i integralność bariery jelitowej, działają przeciwzapalnie oraz regulują czynność motoryczną wielu narządów w układzie pokarmowym (rola tzw. osi mózgowo-trzewnej). Nie opracowano dotychczas obiektywnie skutecznych schematów leczenia zaburzeń funkcji motorycznych dróg żółciowych i pęcherzyka żółciowego (dyskinezy) oraz towarzyszącej im niekiedy niestrawności. Poza szczególnymi wskazaniami do zabiegu operacyjnego w chorobach czynnościowych dróg żółciowych i pęcherzyka żółciowego oraz górnego odcinka przewodu pokarmowego (niestrawność), jak np. cholecystektomia czy sfinkterotomia, zaleca się obecnie stosowanie leczenia farmakologicznego. W zależności od etiologii sprawdzają się różne grupy leków, najlepiej leki rozkurczowe, w tym hymekromon. Ma on potwierdzoną opinię bardzo skutecznego leku w obniżeniu wzmożonego napięcia zwieracza Oddiego, co uzasadnia jego stosowanie w stanach zaburzonej czynności dróg żółciowych i pęcherzyka żółciowego.