Leczenie ostrego zapalenia zbiornika jelitowego z uwzględnieniem probiotykoterapii

Zapalenie zbiornika jelitowego jest najczęstszym powikłaniem po rekonstrukcyjnej proktokolektomii. Zabieg jest związany z wytworzeniem zbiornika jelitowego z jelita krętego (ang. pouch) i jego połączeniem z odbytem (ang. proctocolectomy with ileal pouch–anal anastomosis – IPAA). Problem ten dotyczy ok. 5–59% pacjentów i istotnie pogarsza jakość życia. Dysbioza w zbiorniku jelita krętego odgrywa kluczową rolę w rozwoju choroby, sprzyjając zapaleniu błony śluzowej i zaburzeniom funkcji bariery nabłonkowej. Diagnoza opiera się na obrazie klinicznym oraz wynikach endoskopii z biopsją, a do oceny nasilenia choroby stosuje się wskaźnik aktywności choroby zapalenia zbiornika jelitowego (ang. Pouchitis Disease Activity Index – PDAI). Antybiotyki, takie jak cyprofloksacyna i metronidazol, pozostają leczeniem pierwszego rzutu, pozwalającym osiągnąć remisję u większości pacjentów. Istotnym wyzwaniem dla klinicystów jest wysoki odsetek nawrotów choroby i zapalenie zbiornika oporne na antybiotyki. W leczeniu przyczynowym istotną rolę odgrywają terapie ukierunkowane na mikroflorę. Skuteczne, wieloszczepowe probiotyki – zawierające formułę Claudio De Simone – wykazują silne działanie utrzymujące remisję i zapobiegające nawrotom. Nowe strategie, w tym przeszczep mikroflory jelitowej i immunomodulatory, mogą być korzystne w przypadku chorób opornych na leczenie. Jasno sprecyzowane algorytmy diagnostyczny i terapeutyczny mogą mieć zasadnicze znaczenie dla optymalizacji wyników leczenia zapalenia zbiornika i zapobiegania nawrotom.