Autor: Karolina Radwan

Wyższa Szkoła Ekonomii, Prawa i Nauk Medycznych im. prof. Edwarda Lipińskiego w Kielcach
 

Działy
Wyczyść
Brak elementów
Wydanie
Wyczyść
Brak elementów
Rodzaj treści
Wyczyść
Brak elementów
Sortowanie

Rola probiotyków w leczeniu nieswoistych chorób zapalnych jelit

Nieswoiste zapalenia jelit (NChZJ), w tym wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) i choroba Leśniowskiego-Crohna (ChLC) są przewlekłymi chorobami o nieznanej etiologii. W patogenezie główną rolę odgrywają nieprawidłowe mechanizmy immunologiczne, powodujące uszkodzenie tkanki jelit. Stwierdza się też zaburzenia mikrobiomu, co sprzyja reakcjom zapalnym. Leczenie lekami immunomodulującymi bywa niewystarczające i obarczone objawami niepożądanymi. Alternatywne opcje jak probiotyki są tematem wielu badań. Mimo doniesień o korzystnym efekcie probiotykoterapii, liczne publikacje nie potwierdzają ich skuteczności. Małe grupy badanych, krótka obserwacja, brak wystandaryzowanej metodyki i różnice w składzie preparatów powodują, że porównanie wyników jest utrudnione. Meta-analizy oparte na nielicznych pracach randomizowanych nie pozwalają obecnie na rekomendowanie leczenia NChZJ probiotykami. Potrzebne są wysokiej jakości badania dla oceny roli tych preparatów w terapii WZJG i ChLC.

Czytaj więcej

Zaburzenia czynnościowe w przebiegu nieswoistych zapaleń jelit

U wielu chorych na nieswoiste zapalenia jelit (ang. inflammatory bowel disease, IBD), mimo osiągnięcia remisji, utrzymują się objawy czynnościowe ze strony przewodu pokarmowego, przypominające w obrazie klinicznym zespół jelita drażliwego (ang. irritable bowel syndrome, IBS). Wpływają one niekorzystnie na jakość życia pacjentów i wymagają odmiennego postępowania niż IBD. Wieloczynnikowe podłoże patogenetyczne tego zjawiska pozostaje wciąż nie do końca poznane. Z uwagi na podobieństwo symptomów IBS do tych występujących w aktywnej fazie IBD konieczne jest w pierwszej kolejności przeprowadzenie skrupulatnej diagnostyki różnicowej, mającej na celu przede wszystkim wykluczenie procesu zapalnego. Potwierdzenie remisji i pewne rozpoznanie tła czynnościowego objawów umożliwia następnie wdrożenie adekwatnego i zoptymalizowanego leczenia. W terapii zaburzeń czynnościowych w przebiegu IBD stosuje się zarówno metody niefarmakologiczne, w tym dietoterapię i psychoterapię, jak i farmakologiczne o udokumentowanej skuteczności w klasycznym IBS.

Czytaj więcej