Proktokolektomia odtwórcza z zespoleniem krętniczo-odbytowym i wytworzeniem zbiornika jelitowego (ileo-pouch-anal anastomosis – IPAA) jest metodą z wyboru w leczeniu chirurgicznym wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (WZJG) oraz rodzinnej polipowatości gruczolakowatej jelita grubego (familial adenomatous polyposis – FAP). Zapalenie zbiornika jelitowego (ang. pouchitis) jest jednym z najczęstszych powikłań u pacjentów z WZJG po proktokolektomii. Pouchitis charakteryzuje się wystąpieniem charakterystycznych objawów oraz nieprawidłowościami w badaniach endoskopowych i histologicznych. W zależności od czasu trwania objawów zapalenie zbiornika jelitowego można podzielić na zapalenie ostre, przewlekłe i nawracające, a w zależności od odpowiedzi na leczenie na antybiotykowrażliwe, antybiotykozależne oraz antybiotykooporne. W przypadku ostrego zapalenia zbiornika jelitowego rekomendowane jest stosowanie antybiotyków: cyprofloksacyny i/lub metronidazolu. W nawracającym zapaleniu zbiornika jelitowego zależnym od antybiotyków zalecana jest długotrwała antybiotykoterapia. W przewlekłym zapaleniu zbiornika jelitowego rekomendowane jest włączenie zaawansowanego leczenia immunosupresyjnego: antagonistów czynnika martwicy nowotworu (TNF-α), wedolizumabu, ustekinumabu, risankizumabu, ozanimodu, tofacytynibu i upadacytynibu. W ostatnich latach przywiązuje się dużą wagę do roli mikrobioty jelitowej w patogenezie chorób zapalnych jelit, w tym w zapaleniu zbiornika jelitowego. Stosowanie probiotyków zapobiega dysbiozie i sprzyja przywróceniu prawidłowej mikrobioty jelitowej. Skuteczność probiotyków u pacjentów z chorobami zapalnymi jelit zależy przede wszystkim od rodzaju szczepów bakterii probiotycznych. Dotychczasowe prace naukowe przedstawiają obiecujące wyniki dotyczące stosowania probiotyków w profilaktyce i podtrzymaniu remisji u pacjentów z WZJG po zabiegu proktokolektomii odtwórczej z wytworzeniem zbiornika jelitowego.