Wraz ze wzrostem średniej długości życia coraz częściej w praktyce klinicznej mamy do czynienia z wielochorobowością i polipragmazją, które w szczególności dotyczą pacjentów w starszym wieku. W procesie starzenia obserwuje się osłabienie mechanizmów naprawczych, zaburzenia procesu apoptozy, zwiększony wpływ stresu oksydacyjnego, uszkodzenie i wzrost przepuszczalności barier obronnych organizmu oraz zaburzenia w odpowiedzi zapalnej. Zapalenia jelit występujące w grupie starszych pacjentów cechuje zazwyczaj podobna symptomatologia jak u osób młodych, obowiązują też te same zasady diagnostyki, natomiast postępowanie terapeutyczne może wiązać się z pewnymi odrębnościami ze względu na zwiększone ryzyko występowania działań niepożądanych i interakcji lekowych. W artykule przedstawiono specyfikę wybranych zapaleń jelit w grupie starszych pacjentów, w tym wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i choroby Leśniowskiego-Crohna, mikroskopowego zapalenia jelita grubego, niedokrwiennego i polekowego zapalenia jelit oraz zapalenia wywołanego zakażeniem Clostridioides difficile. Szczególną uwagę zwrócono na bezpieczeństwo stosowanych w terapii leków i możliwe powikłania, uwzględniając przy tym aspekt onkologiczny. Podkreślono związki pomiędzy lekami często stosowanymi przewlekle przez starszych pacjentów a występowaniem zapaleń jelit.